Great Review from Dutch magazine progwelerd.org – orginal Dutch language:
Dat Polen de progwereld al jaren met regelmaat voorziet van nieuwe groepen is geen geheim meer. Net zomin dat ik veel van de groepen uit dat land volg. Animate is weer zo’n band. Geen nieuwe band zo blijkt, want het voorliggende debuutalbum, “Infinite Imaginations”, wordt 16 jaar na oprichting uitgebracht.
Op het schijfje staan zeven nummers met een gemiddelde speelduur van ruim zes minuten. Daarvan is Threshold de opener en doet – hoe kan het haast ook anders – wat denken aan het Engelse Threshold. De combinatie van toetsenwerk en dominerende zware gitaarpartijen kennen we weer van het Duitse Vanden Plas. Kortom, er is nog geen sprake van vernieuwing. Daar is in het aansluitende Force Gravity overigens ook geen sprake van. De gitaarriffs zijn donker en veelal staccato. De welkome afwisseling zit halverwege waar gitarist Marcen Trela een melodieuze gitaarsolo uit zijn instrument tovert.
Het is vooral deze gitarist die dit album met zijn fijne gitaarspel en solo’s overeind houdt. Zo kent Ghostmaker een aantrekkelijk middenstuk van gitaar en toetsen. Still Water is wat mij betreft het hoogtepunt van het album. De intro met een prominente baslijn en scherpe gitaarsolo wordt lang opgerekt. De afwisselingen in sfeer en tempo werken verfrissend en doen mij met genoegen denken aan Retrospective. Zelfs de zang van Robert Robin Niemiec draagt daaraan bij. Maar mijn held blijft toch gitarist Trela met een vlammende gitaarsolo. De outro met toetsen vloeit naadloos over in de intro van Back To Cold. Het wordt wat voorspelbaar, maar ook dit nummer wordt gered door smaakvol gitaarwerk.
A Web Of Madness is een herhaling van zetten. De afwisseling van toetsen en gitaar hebben we eerder gehoord. Het patroon wordt gelukkig doorbroken met enkele sfeer- en tempowisselingen. Het slotakkoord is voor het langste nummer, Pleasant Addocation. Mijn stille hoop dat Animate hier ontbolstert stop ik maar snel terug in de kast. Je krijgt de eerste vijf minuten veel tekst voor de kiezen, hetgeen door de enigszins monotone stem van Niemiec teveel van het goede is. Maar dan is daar de helpende hand van Trela met een lange en fraaie gitaarsolo.
Het euvel van Animate is dat ze veel te vertellen hebben. De stortvloed aan tekst is mijns inziens beter te verteren met langer uitgewerkte instrumentale intermezzo’s. De band moet het nu hoofdzakelijk hebben van de brille van de gitarist. Liefhebbers van een potje herkenbare en stevige progrock en progmetal kunnen dit schijfje probleemloos aanschaffen. Ben je daarentegen op zoek naar wat nieuws, vervolg dan je zoektocht.